Tumkaribie kwa moyo wa kweli. (Waebrania 10:22)
Amri tuliyopewa katika kifungu hiki ni kumkaribia Mungu. Kusudi kuu la mwandishi wa kitabu cha Waebrania ni kwamba tumkaribie Mungu, tuwe na ushirika naye, tusikubali kuishi maisha ya Kikristo yaliyo mbali na Mungu.
Kusogea huku sio tendo la kuonekana. Sio kujenga mnara wa Babeli kwa mafanikio yako ili kufika mbinguni. Sio lazima kwenda kwenye jengo la kanisa. Au kutembea hadi kwenye madhabahu mbele. Ni tendo lisiloonekana la moyo. Unaweza kufanya ukiwa umesimama tuli kabisa, au ukiwa umelala kwenye kitanda cha hospitali, au kwenye treni unaposafiri kwenda kazini.
Kumsogelea Mungu ni tendo la moyo lisiloonekana, linaloweza kufanywa popote, ukiwa umesimama, hospitalini, au kwenye treni.
Hiki ndicho kitovu cha injili - hii ndio maana ya bustani ya Gethsemane na Ijumaa Kuu - kwamba Mungu amefanya mambo ya kushangaza na ya gharama ili kutusogeza karibu naye. Amemtuma Mwanae kuteseka na kufa ili kupitia yeye tuweze kuwa karibu. Kila kitu ambacho amefanya katika mpango mkuu wa ukombozi ni ili sisi tuweze kuwa karibu. Na ukaribu huo ni kwa ajili ya furaha yetu na kwa utukufu wake.
Yeye hatuhitaji. Tukikaa mbali, yeye hapungukiwi. Yeye hatuhitaji sisi ili kuwa na furaha katika ushirika wa Utatu. Lakini anakuza rehema yake kwa kutupa kumfikia bure kupitia Mwana wake, licha ya dhambi zetu, kwa Uhalisia mmoja ambao unaweza kutosheleza nafsi zetu kabisa na milele, yaani, yeye mwenyewe. “Mbele ya uwepo wako kuna furaha tele; mkono wako wa kuume kuna mema ya milele” (Zaburi 16:11).
Haya ni mapenzi ya Mungu kwako, hata unaposoma haya maandishi. Hii ndiyo sababu ya kifo cha Kristo: ili umkaribie Mungu.